مطالعه مولکولی و الکتروفیزیولوژیک اثر فاکتور رشد فیبروبلاستی -2 بر روند بازسازی میلین عصب و کیاسمای بینایی موش پس از القای دمیلیناسیون با لیزولسیتین

الیگودندروسیت ها سلول های میلینه کننده سیستم عصبی مرکزی هستند. mbp یکی از ترکیبات ضروری میلین در cns می باشد. به دنبال دمیلیناسیون cns، رمیلیناسیون اتفاق می افتد می شود،گر چه فرآیند رمیلیناسیون در آسیب های مزمن مانند بیماری ام. اس. غالبا با شکست روبه رو می شود. در فرآیند رمیلیناسیون سلولهای پیش ساز الیگودندروسیتی (opcs) غلاف جدیدی از میلین در اطراف آکسون آسیب دیده ایجاد می کنند. olig2 یک فاکتور نسخه برداری می باشد که درopcها بیان شده و برای تخصصی شدن الیگودندروسیت ها مورد نیاز است. برای تقویت رمیلیناسیون می توان از عواملی که قدرت تکثیر، مهاجرت و تمایز opcها را افزایش می-دهند مانند فاکتورهای رشد بهره جست. در این تحقیق اثر fgf-2 بر روند بازسازی غلاف میلین در عصب و کیاسمای بینایی موش پس از تزریق موضعی لیزولسیتین مورد بررسی قرار گرفت. برای القای دمیلیناسیون، لیزولسیتین با دستگاه استریوتاکسیک در ناحیه عصب و کیاسمای بینایی موش ماده نژاد balb/c، تزریق شد. دو گروه از حیوانات قبل از تزریق و هر سه روز یکبار بعد از تزریق لیزولسیتین fgf-2 (1ویا ng/g 5) را درون صفاقی دریافت کردند. زمان تأخیر در ثبت پتانسیل بر انگیخته بینایی(vep) به عنوان شاخصی از هدایت عصبی، میزان بیان ژن mbpبه عنوان شاخصی از فعالیت الیگودندروسیت های بالغ و میزان بیان ژن olig2 به عنوان شاخصی از حضور opcهای فعال شده در روزهای 7، 13 و 28 پس از تزریق لیزولسیتین مورد استفاده قرار گرفت. این داده ها با داده های به دست آمده از حیواناتی که fgf-2 دریافت نکرده بودند مقایسه شد. تزریق لیزولسیتین باعث افزایش زمان هدایتvep و کاهش بیان ژن mbp و افزایش بیان ژنolig2 در روز 7، 13 و 28 پس از تزریق شد. تزریق fgf-2 افزایش در زمان تأخیرvep را کاهش و باعث افزایش بیان ژن mbp شد. fgf-2 بیان ژن olig2 را تنها در روز هفتم افزایش داد. تزریق fgf-2 می تواند باعث جلوگیری از افزایش زمان تأخیرvepو افزایش بیان ژن mbp و olig2 می شود به نظر می رسد که fgf-2 باعث کاهش القای دمیلیناسیون و با اثر بر روی سلول های opcو تبدیل آنها به الیگودندروسیت های میلین ساز باعث افزایش فرآیند رمیلیناسیون می شود.